کتونی ایرانی
کتونی ایرانی
کفش های کتانی با کتونی (که به آن ها کفش های ورزشی، کفش های تنیس، کفش های بدنسازی، کفش های پیاده روی، کفش های تخت، دویدن نیز گفته می شود) کفش هایی هستند که عمدتاً برای ورزش های هوازی یا سایر اشکال ورزش های بدنی طراحی شده اند. اما اکنون به طور گسترده برای روزمره نیز استفاده می‌شوند. برند های ایرانی هم در زمینه تولید کتونی ایرانی فعالیت می کنند.
درباره کفش کتونی
از زمان محبوبیت آنها توسط شرکت هایی مانند: آدیداس، نایک و …در اواسط قرن بیستم، آنها تبدیل به مد شدند و با تنوع در بسیاری از بازار های جهانی به طور تصاعدی رشد کردند. مانند سایر بخش های صنعت پوشاک جهانی، تولید کفش ها به شدت در آسیا متمرکز است و از هر ده کفش، نه کفش در این منطقه تولید می شود.
کفش های کتونی معاصر عمدتاً از مواد مصنوعی ساخته می شوند و مواد و فرآیند تولید به طور متوسط حدود 14 کیلوگرم (31 پوند) CO2 تولید می کنند. برخی از شرکت ها در تلاش هستند تا مواد پایدارتری را در تولید خود جایگزین کنند. حدود 90 درصد از کفش ها در پایان عمر به محل های دفن زباله ختم می شوند.
کفش های کتونی انواع مختلفی دارند و هر کدام برای یک موقعیت و فعالیت مناسب هستند.
مثلا کتونی های ساق دار بلند که مچ پا را می پوشانند.
کتونی های ساق کوتاه یا آکسفورد که مچ پا را نمی پوشانند.
کفش های کتانی با اندازه میانی، بین کتانی های بلند و کوتاه قرار دارند.
کتونی هایی که تا ساق پا کشیده می شوند و بسیاری مدل های دیگر.
کتونی های ایرانی
برند های مختلف ایرانی در زمینه تولید کفش و کتونی فعالیت می کنند. معروف ترین این برندها کفش ملی است که هنوز هم مغازه های آن را در سطح شهر می توانیم ببینیم. بعد از کفش ملی برند دیگری که در زمینه تولید کتونی های ایرانی فعالیت داشته کفش بلا است. پس از موفقیت کفش ملی و کفش بلا کم کم سایر برند ها هم فعالیتشان را شروع کردند و کتونی و کفش های ایرانی را در اختیار مصرف کنندگان قرار دادند. کفش نهرین هم یکی از تولید کننده های قدیمی داخلی می باشد. کفش وین از دیگر برند های با سابقه است که کفش های کتانی تولید کرده است و حتی تبلیغ آن زمان این برند، دونده ای را نشان می داد که در دوی ماراتن با کفش وین دویده و قهرمان شده است. برند های دیگری مثل پاما، نسیم، تن زیب، شیما، پدیده، مرسانا، تن تاک، رامش و … در زمینه تولید کتونی ایرانی فعال هستند.